Felsefe Sözlüğü

Belli bir düzen içinde yinelenen, ilerleyen, gelişen olay ya da eylemler dizisi. Belli bir sonuca ulaşan düşünce akışı.

Tanrılar, kahramanlar, önceki çağların olayları üzerine anlatılanlar, masallar, öyküler.

Çeşitli öğeleri bir araya getirme, bir bütün içinde birleştirme. Bu birleşmenin sonucu. Karşıtı çözümleme’dir.

İçinde bulunulan zaman. Şimdi deyimiyle nitelenen aynı zaman diye bir şey bulunmadığı Enstein denklemleriyle tanıtlanmıştır. Çünkü evrende özdek-devim-uzay birlikteliğinden bağımsız saltık zaman diye bir şey yoktur. Evrende durağan bir zaman aralığı yoktur ki onunla bağıntı […]

(Os. Atâlet, Hareketsizlik, Sükût, İng. Inertia) Devimsiz evrim düşüncesi. Metafizik ve bireyci yöntemlerle gelişmiş bulunan klasik felsefe, devrimsiz evrim düşüncesini, başka bir deyişle, doğal süreklilikte sıçrama ve kopma olamayacağını savunmuştur. Alman düşünürü Gottfried Wilhelm Leibniz […]

(Os. Atâlet, Hareketsizlik, Sükût, İng. Inertia) Cisimlerin durgunluk ve devimlerini kendiliklerinden değiştirmeme özelliği. Metafizikçilerin ve idealistlerin, kimi bilgisizlikten ve kimi de kasıtlı olarak, Aristotelesçi bir anlayışla yorumladıkları bu fiziksel olgu, gerçekte, Aristoteles fiziğini temelden yıkmış […]

Tohumlar. Antik Çağ Yunan felsefesinin çok önemli terimi ilkin atomcu Anaksagoras tarafından kullanılmıştır. Empadokles, evrenin dört öğe’den oluştuğunu ileri sürerken bu öğelerin pek küçük parçacık (Yu. Morion)’lara bölünmüş ve yan yana dizilmiş olduğunu söylüyordu. Bölünmez […]