Anamalcılık (Sermayecilik, Kapitalizm)

Anamalcılık, sermayecilik veya kapitalizm; sermayeye dayalı üretim düzenine verilen addır. Bu düzende üretim araçlarına sahip olanlar; bu araçlardan yoksun bırakılanlara karşı kölelik sisteminden beri önce feodal yapıyı takip edip ardından günümüzde kapitalist olarak adlandırılan yapının yürütücüleri olmuşlardır.

On yedinci yüzyılın sonlarına doğru ortaya çıkan bu düzen sermayeyi elinde tutan bir azınlıkla bu azınlığa emeğini satmak zorunda bırakılan bir çoğunluğun gerçekleştirdiği üretime dayanır.

Sermayenin ilk kaynağı ilk birikim, hızla büyüyüp çoğalmasını sağlayan ikinci kaynağı da artı değer’dir. Karl Marks’a göre sermayenin ilk kaynağını doğrudan hırsızlık, ikinci kaynağını ise dolaylı olarak hırsızlık meydana getirir.

Anamalcı düzende bütün üstyapı kurumları anamalcılığın gereklerine göre düzenlenir. Bu düzenin kaçınılmaz ve birbiriyle uyuşturulamaz çelişkisi de sermayedar-emekçi çelişkisidir. Çünkü sermayedar zorunlu olarak en az ücret-en çok iş saati’ni gerçekleştirmeye çalışır. Bu emekçiye verilecek ücretin mümkün olduğu kadar kısılması ve emekçiden alınacak verimin mümkün olduğu kadar artırılması demektir. Bunu gerçekleştirmek belli bir yerden sonra mümkün değildir. Çünkü emekçinin en az ücret’iyle en çok iş’i, gücüyle sınırlıdır. Emekçi belli bir çalışmaya gücünü yetiremeyeceği gibi az ücretle de kendisine güç verecek geçimini sağlayamaz.

Anamalcılık kendi iç çelişkileri gereği zorunlu olarak önce kendi üstüne kıvrılmış ve tekelci sermayeciliğe dönüşerek kendi kurumlarını sömürmüştür. Daha sonra da finans kapitalizmine dönüşüp emperyalizm ile birleşerek geri kalmış ülkeleri işçileştirerek sömürmeye başlamıştır.

Hazırlayan: Sosyolog Ömer Yıldırım
Kaynak: “Felsefe Ansiklopedisi: Kavramlar ve Akımlar”, Cilt: 1 A-D, s. 60-62, Orhan Hançerlioğlu