Origenes Kimdir?
Yunan dünyasının Doğu bölümünde yetişmiş olan Origenes İskenderiye’de Clemens’in okulunda görev almıştır. Hıristiyanlığın ilk dönemi için çok önemli ve karakteristik bir düşünürdür.
Ammonios Sakkas’ın öğrencisi olan Origenes’in karakteristik yanı, Hıristiyanlık ile Yeni Eflâtunculuk arasında sallanmasıdır. Nitekim bu “kararsızlığı” kendisini Kilise ile anlaşmazlığa düşürmüş ve sonunda Hıristiyan cemaatinden kovulmasına neden olmuştur.
Yeni Eflâtunculuk ile Hıristiyanlık arasında başlıca farklardan birini, “Allah anlayışı” oluşturur. Hıristiyanlık Allah anlayışını Yahudilikten almıştır, yani Allah, Hıristiyanlığa göre de, evreni yoktan yaratmış olan bir “Yaratıcı “dır. Oysa Yeni Eflâtunculuk evreni Allah’ın bir görüntüsü olarak düşünür. Evren, ışığın güneşten çıkıp yayılması gibi, “kutsal anlamın bir yayılması”dır. Origenes de Allah anlayışında daha çok Yeni Eflâtunculuğa yakındır.
Hıristiyanlık ile Yeni Eflâtunculuk bir de “Allah ve insan” ilişkisi konusunda farklı düşünürler. Hıristiyanlığa göre insan Allah’ın “yarattığı” bir yaratıktır ve bundan dolayı Allah ile insan arasında yaratan ve yaratılan ilişkisi geçerlidir. Bu nedenle ikisinin arasında “aşılamaz bir uçurum” bulunur. Oysa Yeni Eflâtunculuk için insan, Allah’ın bir görünüşüdür. İnsan kendinden geçme (cezbe) durumunda yeniden Allah ile “birleşme” imkanına sahip olur, ancak bu kendinden geçmenin (cezbenin) kutsal anlamda olması şarttır.
Sonuç olarak Hıristiyanlık evrenin “belli bir zaman içinde”, yani, zamanın başlangıcında yaratılmış olduğuna inanır. Ayrıca Hıristiyanlığa göre Allah’ın insan biçimine girmesi, “bir kez” olmuştur ve bu belli bir tarihte olmuştur, bir daha yinelenmeyecektir.
Origenes ise Hıristiyanlığın bir kez olan olayını, “zamanın üstünde” olan olay olarak ve de sonsuz olay olarak anlama eğilimindedir. Bu eğilim onu, evreni “yinelenen bir gelişim” olarak anlamaya götürmüştür. Origenes’e göre Allah’ın yarattığı bir yaratık olan insan, yalnızca zayıf olduğu için günah işleyip Allah’tan ayrılmıştır.
O halde “günah” Allah’a başkaldırmanın bir sonucu olmayıp, yalnızca insanın zayıf olması yüzünden meydana gelir. Ancak Allah bu düşkün yaratığına yardım edecek, ona şefaat (bağışlama) ederek onu düştüğü günah çukurundan çıkaracaktır. Nitekim insan yalnızca ceza olarak, daha doğrusu, günahtan “arınsın” diye bir bedenle yaratılmıştır.
Ceza bir düzelme (ıslâh) aracı olduğu için, günahkârların tümü sonunda günahlarından temizlenerek Allah’a dönmek olanağına sahiptir. Nitekim tüm yaratıklar (şeytan da dahil) sonunda kurtulacak ve yeniden Allah ile birleşecektir. Ancak yaratılanların zayıf olmaları devam edeceğinden, bunlar Allah’tan yeniden ayrılacaklar ve bu hareket bu şekilde sayısız kez yinelenerek sürecektir.
Origenes’in, evrenin sürekli bir döngü içinde olduğu görüşü, Hıristiyanlığa hiç uymayan, daha çok Gnosis’e uyan bir düşünüştür. Bu ve bunun gibi Hıristiyanlığa aykırı fikirleri, Origenes’in Kilise ile arasının açılmasına neden olmuştur.