Çoğu yetişkin, uyanık kaldığı sürenin önemli bir bölümünü işte geçirir. Sosyal bilimcilerin gayet iyi ortaya koydukları gibi, çalışma, modern hayatın merkezinde yer alır.

İyi bir çalışma eyleminin, kalite bakımından mükemmel, bireye sorumluluk veren ve toplum için yarattığı sonuçlardan hareketle iyi hissettirmesi beklenir.

Eğitim, hayata hazırlanmak ise bu birçok açıdan çalışma hayatına hazırlanmak demektir. Eğitimciler, genç insanları iyi çalışma ilkelerini içeren bir hayata hazırlamalıdır.

Hem iş yeri hem de toplum, çalışmayı desteklemeli ve finanse etmelidir.

Öğrencilerin çoğunluğu, ilk çalışma deneyimlerini okullarda yaşadığından, çalışma ilkelerinin oluşturulmasına dikkate edilmelidir. Çünkü bu çalışma ilkeleri, sonradan çalışma hayatına taşınacaktır. Bu amaçlarla bağlantılı olarak okuldan öğrencilere dakiklik, verimli olma, takım çalışması gibi iş hayatında önemli olan yetenekler öğretilmelidir.

Çalışma ilkelerinin öğrencilere aktarılmasında, öğretmenlerin model olması beklenmektedir.

EĞİTİMİN EKONOMİK AMAÇLARI

Öğrencilerin gelecekteki mesleki rollerine hazırlanmaları, meslek seçimleri ve meslek eğitimi almaları eğitimin ekonomik amaçlarıyla ilgilidir.

Toplumların ekonomik faaliyetlerine bağlı olarak ihtiyaç duydukları insan gücünün nitelikleri değişmektedir. Eğitimin amaçları mevcut şartlara ve gelecekteki ekonomik durum için öngörülen tahminlere bağlıdır.

Bugün, neredeyse tüm eğitim programları, öğrencilerin ekonomik hayatın ihtiyaçlarına uygun hareket etmelerini sağlamak üzerine kurulmuştur.

Eğitim sisteminin en önemli amaçlarından biri, kişiye yaşamını sürdürecek bir gelir elde etmesine yardımcı olmaktır.

Bilginin üretimde kullanılmasıyla eğitim, ekonomik büyüme kaynağı olarak görülmüş, buna bağlı olarak da gelişmiş ve gelişmekte olan ülkelerde eğitimin önemi artmıştır.

Bilginin işe dönüşmesi ile ortaya çıkan teknoloji ve verimlilik arasındaki ilişkinin açık bir şekilde ortaya çıkmasıyla hem eğitim hem de bilim, ulusal yatırım aracı olarak görülmeye başlanmıştır.

Bireyleri yeni bilgiler kazanmaya cesaretlendirme, anahtar beceriler belirleme ve bu becerileri kazandırma, teknik ve mesleki becerilerin akreditasyonunu sağlama, öğrencilerin ve iş gücünün uluslararası hareketliliğini kolaylaştırma, yabancı dil öğrenmeyi teşvik, okul ve iş sektörünü birlikte çalışmaya teşvik etme ve örgün eğitimde başarısız olanlar için ikinci bir şans verme gibi uygulamalar, eğitimin ekonomik amaçlarına ulaşma çabasına örnek olarak verilebilir.

Kaynak: ATA-AÖF, EĞİTİM FELSEFESİ, Doç. Dr. Oktay AKBAŞ