Ranke’nin yöntem anlayışı

Kitap, üslup ve düzenleme açısından yetersizliklerine karşın Ranke’nin tarih araştırmaları için öngördüğü yöntemi açıklayan bir ek içermesi bakımından önem taşımaktadır.

“Zur Kritik neuerer Geschichtsschreiber” (Yeni Tarihçilerin Eleştirisi Üzerine) başlığını taşıyan ekte Ranke, tarihçinin olayları birinci el kaynaklarına inerek açıklamasının önemini vurgulamıştır. Ona göre tarihçinin görevi, olayları evrensel yorumlardan arındırıp, onların nesnel bir dökümünü yapmaktır. Ona göre tarihi olaylar özgün olduğu için evrenseli anlamak ancak özelden genele giden bir tümevarım yöntemi ve ampirik bir yaklaşımla olanaklıdır.

Ranke, 1827’de Avrupa kütüphanelerini ve arşivlerini incelemek amacıyla önce Viyana’ya ardından üç yıl kalacağı Venedik’e gitti. Bu gezisi sırasında en önemli kitabı (“Romalı Papalar,16. ve 17. Yüzyılda Kiliseleri ve Devleti”) için kaynak topladı. 1831’de ülkesine dönünce Prusya hükümetinin desteğiyle Berlin Üniversitesi tarafından 1836’ya değin yayımlanan Historisch-Politische Zeitschrift (Tarihi Siyasi Dergi) adlı derginin genel yayın yönetmenliğini üstlendi. 1841’de Prusya Devleti’nin resmi tarihçisi olan Ranke’ye 1865’te soyluluk sanı verildi. Ranke, yaşamının son yıllarını en önemli kitabı olarak nitelendirdiği ve tamamlayamadan öldüğü Weltgeschichte’yi (“Dünya Tarihi”) yazmakla geçirdi.