Kültürel Asimilasyon

Asimilasyon, iki farklı kültürün karşılaşmasında ortaya çıkan sonuçlardan biridir. Asimilasyon, bir toplumsal yapıya yahut kültürel haleye yeni gelen bir kişinin, grubun, topluluğun egemen olan yapıyla ve kültürle kendi nitelikleri görünmeyecek biçimde bütünleşme ve erime sürecidir.

Daha çok olumsuzlama içeren asimilasyon terimi, küçük ve önemsiz grupların egemen ve güçlü kültürlerce emilmesini anlatmaktadır.

Kültürel asimilasyon fikri, kültürlerin yan yana yaşamasını, çok kültürlü bir yapıda yan yana yaşayabilme potansiyelini göz ardı ettiği için zaman zaman eleştirilen bir yaklaşımdır. Ancak bütün karşılaşmalar asimilasyonla sonuçlanmadığı gibi birbirini kabul eden çok kültürlü bir yapı ile de sonuçlanmaktadır. Bu açıdan kültürel asimilasyon fikrinin bazı hususları açıklayabildiği söylenebilir.

Asimilasyon iç göçler veya uluslararası göçlerle dışardan gelenlerin kendilerine ait kültürel değerlerinden zamanla uzaklaşıp ev sahibi toplum veya topluluğun kültürel norm ve davranışlarını benimseme ve özümseme sürecini tanımlayan sosyolojik kavramdır.

Kavram başlangıçta Amerika Birleşik Devletleri’nde Chicago Okulu temsilcileri tarafından güneyin kırsal bölgelerinden kuzeyin endüstrileşmiş şehirlerine, kitleler hâlinde göç edenlerle ilişkili olarak Robert Park’ın kullandığı “eritme potası” (melting pot) metaforuyla yakından bağlantılıdır. Bu süreçte göçmenlerin ırksal ve etnik aidiyetlerinin ve böylece ayrışmaların azalacağı varsayılıyordu. Her ne kadar, asimilasyon kavramı azınlık topluluğun egemen toplum içinde eriyeceği varsayımı ile hareket etse de heterojen veya çok kültürlü toplumlarda farklı grup ve toplulukların karşılıklı olarak kendi kültürel normlarını koruduğu veya adaptasyon süreciyle nasıl değişip dönüştüğünü anlamaya çalışmak için de kullanılmıştır.

Sosyal bilimler literatüründe ulus devletler ve onların milliyetçilik politikalarından birisi olarak kullanılan asimilasyon kısaca ‘ulus’un barındırdığı halkları türdeşleştirmesine yönelik bir politikadır. Bu yönüyle, asimilasyon meselesi ilk başta, devlet içerisinde, kurucu unsur olan toplumdan farklı kültürel özelliklere sahip fakat yaşadıkları topraklarda da tarihsel bağlara sahip olan toplulukları kapsayan bir yönelime sahiptir.