Marsilio Ficino
Marsilio Ficino 1433 ila 1499 yılları arasında yaşamış olan İtalyan Yeni Platoncu düşünürdür.
Marsilio Ficino, Rönesans’ta Platon’un ve Platonculuğun yeniden canlanmasında büyük payı olan Floransalı bir filozof, çevirmen ve yorumcudur. Platon’un felsefesine Rönesans’ın bakış açısını katmasıyla bilinmektedir.
Ficino ruhun ölümsüzlüğünü savunmasının yanı sıra Platon, Plotinus ve Hermetik külliyatı Yunancadan Latinceye çevirmesiyle felsefe tarihçileri tarafından yakından tanınmıştır. Ruhun ölümsüzlüğü üzerine bir dizi kanıt öne süren Marsilio Ficino, insanın evrenin merkezinde olduğunu savunmuş ve insan yaşamını da, ruhun Tanrı’ya doğru bir yükselişi olarak yorumlamıştır. “Kendini tanı, ey insan kılığındaki tanrısal soy!” demiştir.
Marsilio Ficino, Rönesans’ta Platonculuğun en önemli savunucusu olarak kabul edilir ve felsefi yazıları ve çevirilerinin erken modern felsefelerin gelişimine önemli bir katkı sağladığı düşünülür.
“Platoncu Teoloji” Ficino’nun en kendine özgü ve sistematik felsefi incelemesidir. Bu eser, Epikürcülük ve İbn Rüşdcülük’ün giderek büyüyen tehdidi olarak gördüğü ruhun ölümsüzlüğü fikrinin uzun ve kapsamlı bir savunusudur. Marsilio Ficino burada ölümsüzlüğü tartışırken, felsefesinin en belirgin özelliği olan görüşlerini açığa vurur. İlk olarak Neoplatonik varlık hiyerarşisinin yeniden yapılandırılmasını sağlar. Bu metafizik yapı, ruhu Tanrı ile cevher arasında konumlandırarak ruhun saygınlığını ve ölümsüzlüğünü tesis etmek için kullanılır. Ancak bu hiyerarşinin, ruhun maddeye yakınlığı nedeniyle insan varoluşunun niteliksel karakteri açısından olumsuz sonuçları da vardır.
Son olarak, Platoncu Teoloji, Ficino’nun animist doğa felsefesinin temel ilkelerini ortaya koyar; buna göre Dünya Ruhu maddi dünyaya içkindir ve ona hareket, yaşam ve düzen verir.
Yazan: Sosyolog Ömer Yıldırım
İlgili konular:
Hazırlayan: Sosyolog Ömer Yıldırım
Kaynak: Atatürk Üniversitesi Sosyoloji Bölümü 1. Sınıf “Felsefeye Giriş” ve 2., 3., 4. Sınıf “Felsefe Tarihi” Dersi Ders Notları (Ömer YILDIRIM)
