Ebeveynler, çocuklarının eğitimini desteklemede çok önemli bir rol oynarlar. Onların sürece katılımı, hem sınıf içinde hem de sınıf dışında başarının temellerini hazırlar. Bu durum, örgün eğitimin her aşamasında ve hatta öncesinde ebeveynlerin çocuğa vereceği istikrarlı destek ve ilgiyi önemli kılıyor.

Burada işin kilit noktası evde destekleyici ve teşvik edici bir ortam yaratmaktan geçiyor.

Okul ortamında, öğretmenler eğitim lideri olma özelliğindedir. Bu da öğretmenlerin sınıfta öğretme ve öğrenme sürecine odaklandıkları anlamına gelir. Bununla birlikte, ebeveynler ve öğretmenler birlikte, evde ve okulda eğitim sorumluluklarını paylaşarak çocuğun öğrenmesini destekleyebilirler.

Öğretmenler genellikle geleneksel ebeveyn müdahalelerini tercih etmektedir. ¹ Bu, ebeveynlerin okul gezilerini izlemelerini veya okul etkinlikleri için kaynak yaratmalarını içerir.

Ancak, öğretmenlerin ve ebeveynlerin deneyimlerinden yararlanarak ve beklentileri açık bir şekilde ifade ederek bir orta yol bulmak mümkündür. Bu üç olumlu sonuca yol açacaktır: Yanlış anlamaların azalması, karşılıklı amaçlar geliştirilmesi ve öğretmen-veli ortaklığı için güven tesis edilmesi. ²

Ebeveynlerin eğitime katılımı öğrenme çıktılarını iyileştirebilir. Bunu, çocukların okuldaki ilerlemelerini izleyerek ve ev ödevlerini tamamlamalarına yardımcı olarak yapabilirler. Çocuklarının nerede olduğunu ve kimlerle arkadaşlık ettiğini bilmek ve ergenlikle ilgili konularda onlara bilgi vermek için onların yanında olmak da çok önemlidir.

Bir çocuğun eğitim yolculuğunu desteklemek için, tüm sosyoekonomik gruplardaki ebeveynlerin dört ana şeyi gerçekleştirmesi gerekir. ³ İlk olarak, yiyecek ve barınak sağlamak ve okul masraflarını karşılamak gibi aile yükümlülüklerini yerine getirmeleri gerekiyor. İkinci olarak, çocukların ev ödevleri üzerinde çalışmaları için elverişli bir ortam sağlamalıdırlar. Üçüncü olarak, ebeveynlerin çocuklarını öğrenmeye odaklanmaları ve akran baskısından korunmaları için cesaretlendirmeleri gerekiyor. Son olarak, ihtiyaç duyulması hâlinde, ebeveynler çocuklarının okulda başarılı olmalarına nasıl yardımcı olabilecekleri konusunda eğitilmek ve bilgilendirilmek için danışmanlık almalıdır.

Neler yapılabilir?

Öncelikle, ebeveynler evdeki temel yükümlülüklerini yerine getirmeli ve toplumsal düzeyde iş birliği yapmalıdır. Çocukların beslenmesini ve okul masraflarının ödenmesini sağlamak onları okula bağlı tutar. İyi beslenme bilişsel işlevleri geliştirirken okul masraflarının ödenmesi de okula devamlılığı destekleyerek çocuğun öğrenimine katkı sunar. Tüm gelir gruplarında, ancak özellikle düşük gelirli muhitlerde, toplumsal iş birliği sayesinde ebeveynler çocuklarının öğrenimi için gerekli kaynaklara ve destek unsurlarına erişebilirler. Bu, diğer ebeveynlerle fikir alışverişinde bulunmak veya kariyer danışmanlarına ve spor tesislerine ulaşabilmek anlamına gelebilir. Toplumsal düzeyde iş birliği sosyal sermayenin oluşmasını sağlar. Bu da çocuğun sosyal uyumunu geliştiren bir bağ kurulması için fırsatlar yaratır. ^{4 5 6}

İkinci olarak, ebeveynler çocuklarına ders çalışabilecekleri ortamlar hazırlamalı, ev ödevlerindeki ilerleyişlerini takip etmeli ve çeşitli kademelerde nasıl gelişim gösterdiklerini anlayabilmelidir. ⁷ Ders çalışma alanları sessiz ve iyi düzenlenmiş olmalıdır, ancak bu alanların evde olması gerekmez. Kütüphaneler gibi toplum içinde yer alan güvenli alanlar da olabilir. Ebeveynler, öğretmenlerle aktif olarak iletişim kurarak ve hem özel hem de devlet okullarında gönüllü çalışmalar yürütmek suretiyle çocuklarının gelişimini izleme sürecine dâhil olabilirler. Bu, ebeveynlerin çocuklarının yararına olacak okul faaliyetlerinin planlanması, geliştirilmesi ve karar alma sürecine katılmalarına olanak tanır.

Üçüncü olarak, ebeveynler küçük çocuklara örgün eğitime başlamadan önce bakım vermelidir. ⁸ Bu bakım desteğini temel eğitim döngüsü boyunca sürdürmelidirler. Ebeveynler, çocuklarının ortak eğitimcileri olarak kilit rol oynarlar. Bu, sadece öğrenme için gereken kaynakları sağlamanın ötesine geçerek çocuğun kişisel gelişimini desteklemek anlamına gelir. Ebeveynler bunu, çocuklarını kendilerinden yaşça büyük arkadaşları veya akıl hocaları tarafından yanıtlanabilecek sorular sormaya teşvik ederek yapabilirler. Çocukların yeterli oyun zamanına ve uykuya da ihtiyacı vardır. ⁹Dawadi, S. (2020). Parental Involvement in National EFL Test Preparation. RELC Journal, 51 (3), 427-439. https://doi.org/10.1177/0033688219848770/efn_note] Ebeveynler, örneğin özellikle kız çocuklarının ev işleri için harcadıkları zamanı kısaltarak çocuklarını okul ödevlerini tamamlamaları için güdülemelidir. Ayrıca, mümkün olduğunda ev ödevlerini kontrol etmeli ve onlara rehberlik etmeli ve uygulamalı etkinlikler için öğrenim araçları ve gereçler sağlamalıdırlar.

Dördüncü olarak, ebeveynlere çocuklarının eğitiminin ilk destekçileri olarak rollerinin ne olduğu öğretilmelidir. Bu rol, çocuklarını anlamak için onlara zaman ayırmayı, iletişim kanallarını açık tutmayı, cinsel sağlık ve üreme sağlığı konularını konuşmayı ve olumlu beklentilerin teşvik edilmesini içermektedir. Bu katkılar çocukların okul becerilerinde iyileşme sağlayabilir.

Öğrencilerden ebeveyn desteği ile okuryazarlık ve aritmetik başarıları arasındaki ilişkiyi açıklamalarını istediğimizde, matematiksel kavramları daha iyi anladıklarını, matematiksel problem ifadelerini yorumlama becerilerinin arttığını ve cebir ile kompozisyonu anlamada ilerleme kaydettiklerini belirtirler. Bu sonucun nedenlerinden biri, hem ebeveynlerin hem de öğrencilerin birbirlerine karşı daha açık olmalarıdır. Görüşlerini, ihtiyaçlarını ve eylemlerini birbirleriyle paylaşmışlardır.

Ebeveynlerin eğitime katılımı, çocukların tam potansiyellerine ulaşmalarını sağlar. Akademik performanslarını geliştirir, sosyal ve duygusal gelişimlerini destekler, motivasyonlarını ve bağlılıklarını artırır. Ebeveyn katılımı daha iyi okul devamlılığı, olumlu davranışlar ve gelecekteki başarı için daha yüksek beklentilere yol açabilmektedir. Ebeveynler çocuklarının öğreniminde aktif rol aldıklarında, daha güçlü ebeveyn-çocuk ilişkilerini geliştirir, akademik gelişme ve kişisel gelişim için destekleyici bir ortam yaratır.

Bu makale Sosyolog Ömer Yıldırım tarafından www.felsefe.gen.tr için, Benta A. Abuya’nın “Worried about how to support your child’s education? Here are four useful steps you can take” isimli makalesinden Türkçeye çevrilip derlenerek hazırlanmıştır. Alıntılanması durumunda kaynak gösterilmesi, ahlaklıca olanıdır.

Çeviri ve Derleme: Sosyolog Ömer Yıldırım

1. Rollande Deslandes ve Sylvie Barma (2015), Understanding Complex Relationships Between Teachers and Parents. 10th International Conference ERNAPE-ARTIC European Research Network about Parents in EducationAt: UiT Arctic University of Norway, Trömso, – (-), -, https://www.researchgate.net/profile/Sylvie-Barma/publication/281244508_Understanding_Complex_Relationships_Between_Teachers_and_Parents/links/57347edd08ae298602debb02/Understanding-Complex-Relationships-Between-Teachers-and-Parents.pdf
2. Bang, Yoo-Seon (2018), Parents’ Perspectives on How Their Behaviors Impede Parent–Teacher Collaboration. Social Behavior and Personality: an international journal, 46 (11), 1787-1799, https://doi.org/10.2224/sbp.7270
3. Benta A. Abuya, Elijah O. Onsomu, Dakysha Moore (2012), Educational challenges and diminishing family safety net faced by high-school girls in a slum residence, Nairobi, Kenya. International Journal of Educational Development, 32 (1), 81-91, https://doi.org/10.1016/j.ijedudev.2011.02.012
4. Marina Roberts, Terezie Tolar-Peterson, Abby Reynolds, Caitlin Wall, Nicole Reeder ve Gina Rico Mendez (2022), The Effects of Nutritional Interventions on the Cognitive Development of Preschool-Age Children: A Systematic Review. Nutrients., 14 (3), 532, https://doi.org/10.3390%2Fnu14030532
5. Silvia Rogoviç, Branislava Baranoviç (2016), Social Capital and Educational Achievements: Coleman vs. Bourdieu. Center for Educational Policy Studies Journal, 6 (2), 81-100. https://doi.org/10.26529/cepsj.89
6. Toby L. Parcel, Monica S. Bixby (2015), The Ties That Bind: Social Capital, Families, and Children’s Well-Being. Child Development Perspectives, 10 (2), 87-92. https://doi.org/10.1111/cdep.12165
7. Epstein, Joyce L.  (1995), School/family/community partnerships. Phi Delta Kappan, 76 (9), 701. https://www.proquest.com/openview/9e3a9e802f80705150dceec414b8ed1c/1?pq-origsite=gscholar&cbl=41842
8. Maureen M Black, Jere R Behrman, Bernadette Daelmans, Elizabeth L Prado, Linda Richter, Mark Tomlinson ve arkadaşları (2021), The principles of Nurturing Care promote human capital and mitigate adversities from preconception through adolescence. BMJ Glob Health., 6 (4), e004436. https://doi.org/10.1136%2Fbmjgh-2020-004436