Marsilio Ficino’nun İnsan ve Tanrı Anlayışı

Ficino’ya göre insan, bir küçük evren, bir mikrokosmos’tur. Bir mikrokosmos olan insanın benliğinde makrokosmos’un, büyük evrenin tüm yetkinliği toplanır. Evrenin merkezi, aslı ve ereği Tanrı’dır; fakat aynı zamanda varlık derecelerini ve türlerini benliğinde kaynaştıran insan da evren yetkinliğinin bir temsilcisi olarak, evrenin merkezi konumundadır.

Yine Ficino’ya göre, Eros ile temsil edilen insanın Tanrı’ya ulaşma uğraşı, eğer Tanrı’nın da insana ulaşma isteği olmasaydı olanaksız olurdu. Bu nedenle sevgiye karşılıklı yönelme anlayışı, Rönesans’ta insana daha yüksek bir değer atfedilmesinin nedenlerinden biri olmuş Rönesans felsefesinde “insan”ın araştırılmasıyla insan kişiliğinin ön plana çıkartılması anlamına gelebilecek olan bireyselcilik, Rönesans kültürel atmosferinin en belirleyici özeliklerinden biri haline gelmiştir. Aynı zamanda Platon’dan yola çıkarak geliştirdiği Eros doktrini sayesinde Hristiyanlık ve Platon düşüncesini ya da din ile felsefeyi uzlaştırabilmiş biridir Marsilio Ficino.