Giovanni Boccaccio Kimdir?

Giovanni Boccaccio (16 Haziran 1313 – 21 Aralık 1375) İtalyan bir yazar ve şairdir.

Floransalı bir bankacının; evlilik dışı bir ilişkisinden doğan Boccaccio, önceki bir biyografisinde annesinin Parisli bir kadın olduğu ileri sürülmüştür. Floransa’da büyümüş; ve Dante’den esinlenmiştir. Babasının Napoli’ye taşınması üzerine; O da taşınır ve 6 yıl burada yaşar. Studium’da hukuk eğitimi aldıktan sonra; bankacılık yerine hukuka yönelir. 1330 yılında Mario ve Giulio isminde iki de evlilik dışı çocuğu olur.

Bu dönemde Filostrato ve Teseida şiir çalışmalarına da başlar ve Fransız edebiyatından esinlenir. Floransa’ya veba salgını sonrasında 1341’de geri döndükten sonra; Ameto’yu yazar. 1344’de tekrar evlilik dışı bir çocuğu Violante doğar.

1348’deki kara ölüm Floransa’yı da oldukça etkiler ve bu daha sonra Decameron’da kullanılacaktır. Bu salgında nüfusun %75’i ölür. Decameron’u yazmaya 1349 yılında başlayan Boccaccio, 1352’de eserini bitirmesine rağmen, 1370-1371 yıllarında da eserini tekrar yazar. Yazıtları hala günümüzde mecvuttur. Giovanni Boccaccio dünya edebiyatının ilk hikâyecisi olarak sayılmaktadır (Decameron ise ilk hikâye). Boccaccio aynı zamanda tartışmalara sebebiyet verse de, ilk roman yazarı olarak da kabul edilir….. Obezite sorunları da yaşayan Boccacio, son yıllarını hastalıkla geçirir ve 21 Aralık 1375’de ölür.

Rönesans hümanizmi için oldukça önemliydi; eserleri arasında Decameron en fazla tanınanıydı. Döneminde realizmi, hisleri ve zekasıyla kullandığı için önemli olmuştur.

İtalyan şair ve yazar Boccaccio (1313?/1371) Dante ve Petrarca’dan etkilenmiş, özellikle Petrarca ile sık sık buluşarak onun telkinleriyle Latince ve Grekçeye yönelmiştir. Özellikle Grekçeye büyük bir sevgiyle bağlanarak bu dili öğrenmiş, Homeros, Euripides ve Aristoteles’ten çeviriler yapmıştır. İlkçağ dinlerini değer olarak Hıristiyanlıkla bir tutması, böylece dinlerin göreli bir doğruluklarının bulunduğunu öne sürmesi Rönesans dönemine özgü yeni bir anlayışı yansıtır. Başlıca yapıtı dönemin günlük yaşamından çeşitli kesitleri öyküleştirdiği Decameron’dur. 1349 tarihli yapıtta yer alan profan nitelikli öyküler çok ilgi çekmiştir. Genealogia Deorum Gentilium Libri isimli bir başka yapıtı klasik mitoloji üzerine çalışanlar için dört yüzyıl boyunca temel başvuru kaynağı olmuştur. Bir hümanist olarak insan doğasını, insanın duyusal kapasitesini ve duygulanımlarını açık bir üslupla, tüm doğallığı içinde betimleme yoluna gitmiş, bu şekilde insan yaşamını kilise ve törelerin baskı ve sınırlamalarının ötesinde yalın bir gerçeklik olarak ele alma cesaretini göstermiştir.

Bu üç erken Rönesans hümanistinin eski Grek ve Latin yapıtlarını keşfetmek için bu dillerde inceleme ve araştırma yapma sürecinde çok büyük katkıları ve etkileri olmuştur. Ayrı- ca yerel İtalyan dilinde eserler vermeleri İtalyan dilinin ve yazınının gelişmesinde de çok büyük bir başlangıç sağlamıştır. Bu üç büyük İtalyan düşünürün başlattığı rüzgar İtalya’nın on beşinci ve on altıncı yüzyıllarda da Rönesansın beşiği olma özelliğini sürdürmesini sağlamıştır.

Boccaccio’nun dinlerin göreli bir doğruluklarının bulunduğunu öne sürmesi Rönesans dönemine özgü yeni bir anlayıştır.

Eserleri

Rime (1914, Büyük yaşamı boyunca yazdığı şiirlerin sadeleştirilmiş ve açıklamalı basımı) Filocolo (Düzyazı)
Filostrato (Şiir)
Elegia di Madonna Fiammetta (Roman)
Decameron (Öyküler)
Commento alla Commedia (Dante’nin Tanrısal Komedya’sının yorumu)

Hazırlayan: Sosyolog Ömer Yıldırım
Kaynak: Atatürk Üniversitesi Sosyoloji Bölümü 1. Sınıf “Felsefeye Giriş” ve 2., 3., 4. Sınıf “Felsefe Tarihi” Dersi Ders Notları (Ömer YILDIRIM)